بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک ایمی پنم در نمونه های کشت خون مثبت بیمارستان های آموزشی شهر بوشهر - سال ۱۳۸۹

چکیده زمینه: ایمی پنم یک آنتی بیوتیک بتالاکتام است که با ویژگی تأثیرگذاری بر باکتری های گرم مثبت، گرم منفی و بی هوازی شناخته می شود. در کشور ما مسئله مقاومت دارویی به مشکلی رو به افزایش تبدیل شده است. هدف در این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی ایمی پنم در نمونه های کشت خون بیمارستان های آموزشی شهر بوشهر می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه ای توصیفی - مقطعی بر روی 200 نمونه کشت خون مثبت از بیماران بیمارستان های آموزشی شهر بوشهر، آنتی بیوگرام برای تمامی نمونه ها به روش دیفیوژن دیسک انجام پذیرفت و مقاومت، حساسیت و یا حالت حد واسط بر اساس حاشیه عدم رشد مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss ویرایش 13 و با کمک آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 200 کشت مثبت خون مربوط به 97 نفر (48/5 درصد) مرد، 74 نفر (37 درصد) زن و 29 نفر (14/5 درصد) نوزاد با حداقل سن 1 روز و حداکثر 90 سال و میانگین سنی 2/21 و انحراف معیار 6/28 سال شرکت کردند. سودوموناس ائروژینوزا (31 درصد) و استافیلوکوکوس اپیدرمیس (33 درصد) بالاترین میزان شیوع را داشتند. مقاومت نسبت به ایمی پنم به طور کلی 5/29 درصد و نسبت به سودوموناس 8/25 درصد گزارش شد. همچنین شیوع مقاومت به ایمی پنم در بخش مراقبت های ویژه نوزادان 4/41 درصد برآورد شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه کنونی در شهر بوشهر و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی به آنتی بیوتیک های رده آخر لزوم توجه بیشتر در نحوه تجویز آنتی بیوتیک ها و محدودیت استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف و رده آخر در مراحل نهایی الزامی به نظر می رسد.